Yollar uzun gelir kimi zaman. Aklında başka birisini taşıyorken ağır gelir çoğu an. Uzaklaşıp giderken arkada kalana baktığında ağlamaklı olur, ağlamaz bazen insan. Utanıp kızarır belki. Belki de maskesini takıp ''yine görüşeceğiz'' masallarından birini okuyarak ayrılır. Oysa ki masallar hep mutlu sonla bitmemiş miydi ? Polyanna hep mutlu olmamış mıydı ? İnsanlar Polyanna olduğunda neden dışlanmıştı peki ? Gerçeklerden uzakta yaşayıp mutsuz olmayı, çok şıklı seçeneklerden işaretleyip çoktan seçmişlerdi halbuki. Bile bile mutsuzluğa koşmak , geride kalıp gerçeği görmeyi engelleyen tek şeydi aslında. Kimi gördü, kimi görüpte görmezden geldi. Belki de pembe dünyadan çekilip başka bir dünya , kimsenin bilmediği bir dünya yaratmak istedi. Belki de kimseye bahsetmemiştir bile. Yada bir dünya yaratacak gücü bulamıyor fakat başkalarının dünyalarını yıkmaya yarayacak kadar gücü barındırıyordur içinde.. Gerçek güç okyanus gibidir. Binlerce çeşit canlının yaşadığı , derin mavi sulardır. Canlıların hepsini görmeniz için ,hayat sizden sabır istiyordur oysaki. Sen onun istediğini vermediğin halde hayat sana neden mutluluk uzatsın ki ? Bunu beklemek Polyannacılıktan da öte sahte bir dünya oluşturmaktan başka birşey olmayacaktır çünkü.
YAZAN :EVŞİN KAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder