Bir sonbahar akşamı kadar,
Sakin olmalı insan.
Yapraklarını rüzgara kaptırmadan,
Dallarındaki kuşları ürkütüp uçurmadan.
Kış gelmeden yeşilliğini,
Doğallığını,
O masum güzelliğini,
Her an koruyabilmeli insan.
Korkmamalı , ne fırtınadan
Ne de hoyratça esen sinsi rüzgardan.
Yağmur yağdı mı saklanmamalı insan.
Dalları güçlendirecek...
Ağaçların gölgesine kaçmalı fırsat bulduğu an.
Sonbahar gibi olmalı insan,
Her çeşit kıyafeti giydirmeli,
Her çeşit insanı tanıyıp onlara bir fırsat vermeli.
En çok ta kendisine tüm şansları verebilmeli...
Nice kuşlar saklanamadı fırtınadan, rüzgardan.
Ağaçların dalları kırıldı,
Kuşların ise kanatları yıprandı.
Sonbahar gibi olmalı insan.
Çoğu zaman sakin olmalı,
Ve kimi zaman huzura erdirmeli.
Ve kimi zaman da en sert halini;
Ben buyum- diyerek herkese gösterebilmeli.
Sonbahar gibi olmalı insan,
Ben senin SON baharınım ,
Kıymetimi bil- der gibi.
Ve ben senin Rüzgarınım ,
Dökülecek yapraklarınım, kırma sakın beni..
Yazan : Evşin KAYA
09.06.2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder