Bir gemi yaklaşıyor limana,
Buğulu sesi ürkütüyor kuşları,
Gidenlere el sallayan insanlar,
Buruk bir hüzünle bakıyorlar ,
Mavi derin sulara...
Halbuki çok olmamış ayrılalı
Belki beş belki 10 dakika ,saymadım.
Giden dönmez belki diye,
Sıkıca sarılan insanların göz yaşları,
Sıkıca sarılan insanların göz yaşları,
Diniyor uzaklaşan geminin ardından,
Zaman geçtikçe bitiyor hüzünleri,
Bittikçe yeniliyor kendini hayatın anlamı.
Her bitenin ardından bir anlam mı aramalı ?
Aradan geçen zaman,
Hatırlattırmıyor anıları,
Yenileri eklendikçe hayata,
Gidiyor, gidenlerle anıları.
Günler geçiyor...
Mevsimler değişiyor...
Sormuyorlar , nasıldır ? ne yapmaktadır ?
Martıların korktuğu gemi sesi,
Olacakların farkında olduklarının kanıtı...
Sesi duyduğunda ürken kuşlar
Gidenlere birer ağıt şarkısı.
Oysa ki şarkılar hep hüzünlü müdür ?
Yoksa üzgün olduğunda mı dile gelir, ağıtların en hası ?
Mutluyken düşünemez tonunu insanoğlu,
An'a kapılıp sürüklendiği kayalık sonunda,
Ağıtları dökecek yer bulur.
Hep böyledir bunun sonu...
YAZAN : EVŞİN KAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder