''Yalnız kalmak istiyorum'' cümlesi hem emir hem de istek bildiren bir cümledir özünde. Ve işin aslına bakılırsa bunu söyleyen insanlar 2'ye ayrılırlar. Yalnız kalmak istemeyenler ve Yalnız kalmak istemeyenler. İkisininde söylenişi aynıdır fakat gelgelelim özüne inildikçe durum biraz daha karışık bir hal alır. İnsanlar yalnız kalmak isterler bazen , kafalarını dinlemek , kendilerini toplamak yada düşüncelerini temize çekmek için bunu isterler. Ve çoğu zamanda bunu en yakınlarının yardımı ile yapmaktan asla kaçınmazlar. Halbuki yalnız bırakın beni cümlesinin içindeki benimle kalın isteğini özüne inen her insan da farkedebilir elbette. Bir insan ne kadar yalnız kalabilirse en çok o kadar yalnız kalamaz. Zaten ne zaman ne istesek tersi durumla karşılaştığımızdan dolayı da bu olaya pek şaşırdığımız söylenemez. Yalnız kalmak ; her ne kadar tek başına kalmak gibi anlaşılsada böyle değildir ve olmamıştır hiç bir zaman. En son ne zaman farkettiniz ? Kalabalık insanların içinde yapayalnız kaldığınızı ? Durun tahmin edeyim , o halde bile aklınızdan binbir çeşit düşünce ,senfoni orkestrası tadında melodiler sunuyorlardı size... Öyle değil mi ? Tek bir gerçek vardır , belkide değişmeyen ve değişemeyecek olan tek gerçek... ''Kimse yalnız kalamaz''. Kaldı ki kendin ile başbaşa iken aklından geçen binlerce çeşit düşünce mehter takımı gibi iki ileri bir geri gider gelir, ve ne kadar çok düşünce varsa tüm ihtimalleri değerlendirdiğin , sıraladığın , ruh halini renkten renkten sokan düşünceler, her biri ayrı ayrı insanların beyinlerinden çalınmış gibi adeta baskınlıklarını yansıtırlar. Ve hiç biriside senin asıl düşüncen değildir. Tüm düşüncelerin bir toplantı halinde ve her birinin bir takım elbise içerisinde masa başında dönüp dolaşıp farklı konuların münakaşalarını yaparken bile duyabilirsiniz. Ve bu yüzden asla kendinizi yalnız bırakmayacak tek kişi yine kendinizsinizdir. Evinizin içinde sizinle beraber tin tin arkanızdan dolaşan ruhunuzu da katarsak durum daha vakim bir hal alacaktır elbette. Belkide yalnız kalmak yada daha doğrusu kalamamak o kadar da kötü birşey değildir. İyi taraflarını görmek gerekir. Bir arkadaşa ihtiyaç duymaz ve sırtınıza özenle süslenmiş bir hançer saplanmasına engel olursunuz. sürekli onların yüzüne yapay çiçekten farklı olmayan gülücükler saçmak zorunda da kalmazsınız. İşin özü ; lafın kısası bir ruh asla yalnız kalmaz insanın içinde olduğu sürece. İnsan önemli değildir içinde ruhu barındırmadığı sürece.
YAZAN : EVŞİN KAYA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder